Waar je bent, is het mooi
Ik ben een doorgewinterde kijker. Beter kijken, doorkijken is mijn devies. Ik veronderstel overal schoonheid. Vooral vlak voor mijn voeten.
In een roerloze trein, midden in een Fries landschap stond ik eens drie uur stil. Door de piepende noodrem uit mijn waan van de dag gekrijst. Eerst geïrriteerd… maar na een kwartier, berust in mijn lot, schoof ik het raam van mijn coupé open. Het landschap in stilstand oogde ineens veel echter, frisser van kleur… In plaats van een voorbijschuivend decor, zag ik een grasveld… met wuivende sprieten, ik rook koeien en hoorde een vis spetteren in het slootje langs het spoor.
Naast mij openden meer ramen, en na een uur stilstaan waren medereizigers met elkaar aan de praat. Ik zwaaide door mijn raampje naar een geschrokken meisje. Ze lachte en zwaaide terug. Ik besloot niet te gaan bellen, nu, en overpeinsde de meest ingrijpende beslissingen in mijn leven … telde al mijn lievelingsvakanties….
Soms is het tijd stil te staan, een pas op je plaats te maken en te zien wat er allemaal om je heen is. Bakstenen in de schitterendste kleurschakeringen, wegmarkeringen in oogverblindende composities, graspolletjes die vrolijk sprietig tussen korrelige stoeptegels prikken… en veel meer.
Ik dwaal ik graag rond, stop en kijk, met camera, zonder plan, zonder doel. Op zoek naar de schoonheid van de dingen waar we vaak aan voorbij lopen. Mijn werk is een ode aan de sidekichs van het bestaan.
Vanuit deze gedachte kijk ik om mij heen. Met deze blik organiseerde ik deze projecten:
Waar je bent, is het mooi… : Onze dagelijkse werkelijkheid is onder luid piepend remmen tot stilstand gebracht. Ook mijn
“trein” tot volledige stilstand gekomen. Doorkijken is nog nooit zo belangrijk geweest!Geef je op om mee te reizen!